woensdag 13 april 2016

Vers van de pers: Schittering

Onlangs verscheen Schittering, de nieuwe roman van Margaret Mazzantini, die Miriam en ik weer samen hebben vertaald. Mazzantini vertalen is geweldig, maar af en toe ook geweldig moeilijk. Als een ware taalvirtuoos speelt ze met het Italiaans, en het is soms een pittige klus om dat in het Nederlands ook voor elkaar te krijgen. Des te mooier is het als een recensent vindt dat we daarin zijn geslaagd. 'Magistraal naturel', ik werd er even verlegen van. Lees hier de recensie van Nienke Pool. 


Schittering is een aangrijpende roman over het zoeken naar identiteit, over schoonheid en schaamte, over zoeken naar de kern van je bestaan en anders durven zijn – en daarin de echte schittering van het leven ontdekken.

Guido groeit op in een welgesteld gezin, zijn vriend Costantino is de zoon van de portier. Ze zijn van jongs af aan bevriend en voelen zich op een verwarrende manier tot elkaar aangetrokken. Tijdens een schoolreis naar Griekenland vindt er een eerste aarzelende toenadering tussen hen plaats, al ontkennen ze allebei hun diepere gevoelens.
Daarna scheiden hun wegen en ieder begint aan een onopvallend doorsneeleven. Costantino blijft in Rome, trouwt en krijgt twee kinderen, Guido gaat in Londen wonen en trouwt met een vrouw die al een dochter heeft – maar ze blijven een moeizame affaire in stand houden, die zich veelal afspeelt in hotels rond de luchthaven van Rome.
Juist als ze allebei zeker weten dat ze niet langer zonder elkaar willen leven, slaat het noodlot toe. Een onmogelijke liefde is voorbij nog voor die kon beginnen.


Oorspronkelijke titel: Splendore
Uit het Italiaans vertaald door: Miriam Bunnik & Mara Schepers
Uitgeverij Wereldbibliotheek BV
352 pagina's
ISBN 9789028426580
prijs € 19,99

woensdag 6 april 2016

Ik ben er weer!

Het was stil op dit blog, en de reden moge duidelijk zijn: ik ben moeder geworden! Inmiddels is mijn zoontje Maas al bijna vijf maanden oud, en ben ik alweer een maand of wat aan het werk. Parttime, dat wel. En dat is wennen! De balans vinden tussen werk en privéleven vond ik altijd al lastig, omdat ik als zzp’er zo'n beetje op mijn kantoor woon en eigenlijk altijd aan het werk kan zijn. Maar nu ik officieel nog maar drie volle werkdagen heb, wordt het helemaal passen en meten. Langzaam wen ik eraan dat ik niet meer alle opdrachten kan aannemen omdat mijn agenda nu eenmaal sneller vol is, en langzaam wen ik eraan dat ik minder flexibel ben dan voorheen en dus wat beter moet plannen. Ik moet selectiever zijn, en dat leidt ertoe dat ik eigenlijk alleen nog maar heel leuke dingen doe. Zo stond ik afgelopen weekend weer te tolken in de New York Barbershop in Rotterdam, net als vorig jaar, geef ik weer les aan de Volksuniversiteit Utrecht en werk ik momenteel samen met Miriam aan de vertaling van een boek van Francesco Piccolo, winnaar van de Premio Strega 2014. Een dezer dagen verschijnt overigens ook de roman Schittering van Margaret Mazzantini, die we vlak voor mijn verlof nog hebben afgerond. 
Nu nog even tijd maken om dit blog wat beter te onderhouden!